van prinses tot zangeres met vuile handen

Ik wilde vroeger prinses worden. Eén met super lang haar. Toen ik wat ouder werd en ik de zusterlijke strijd “om ter dichtst bij het kaarsje hangen” won, ging deze droom samen met mijn lange haar in vlammen op.

Mijn half verbrandde coupe werd volledig afgeschoren en terwijl ik meermaals als ‘flinke jongen’ werd aangesproken, richtte ik mij ter verzachting van deze eerste deuk in mijn vrouwelijkheid op het volgende dat ik graag deed: knutselen en zingen.

Tot ergernis van juffrouw Linda knutselde ik het merendeel van de wc-rolletjes en smeerkaasdoosjes op zodat er niets overbleef voor mijn collega-kleuters. Ik werd op een streng dieet van slechts drie werkjes per dag gezet. Ging ik erover, dan vloog ik de gang in. Dat gebeurde geregeld. Niet in het minst omdat de klasgenootjes die ik opstookte om te vertellen dat knutselwerk vier en vijf van hen waren, niet zo goed konden acteren.

Deze ergernis werd gelukkig getemperd door het feit dat juf Linda een pianospelende echtgenoot had en tijdens een bezoekje aan de klas had opgemerkt dat ik behoorlijk toonvast zong. “Dat Leentje maar eens moest komen zingen bij ons thuis”.

Aan de grote piano (ik kwam net met mijn neus boven de toetsen uit) zong ik voor de eerste keer ‘Goeiemorgend speelman’ voor een verwachtingsvol publiek (zijnde mijn moeder, juf Linda en haar man), niet begrijpende wat ik daar stond te doen, alsook niet waarom die man maar steeds van toon bleef veranderen. “Ze gaat automatisch mee met de melodie” sprak de pianist glunderend na afloop en vanaf dan had ik door dat er ‘iets’ was met dat zingen van mij.

Zingend, toneeltjes spelend en knutselend Leentje raakte echter langzaamaan bedolven onder het ouder worden. Studies, verbouwingen, leerkracht zijn, … tot ik een lief tegenkwam met een oog voor talent en creatieve heimwee, en een stevig gespierd been voor de spreekwoordelijke schop onder mijn zitvlak. Hij leerde me dat mijn zingen, acteren, dingen creëren, .. daadwerkelijk mensen gelukkig kon maken, niet in het minst mezelf, als ik er maar aan begon.

Nu zijn we hier met een eigen muziekvoorstelling, een kindertheatershow, een tuin vol hout… en haar tot op mijn heupen.

Leentje is terug en tot uw dienst.